Na spektakle Teatru Polonia jeżdżę do Warszawy. To obowiązkowy punkt, każdego mojego pobytu w stolicy. Dzisiaj jest inaczej. Krystyna Janda przyjechała do mnie, do Poznania.

#NAWOLNYM

to wydarzenie kulturalne na Wolnym Dziedzińcu Urzędu Miasta Poznania.
Tutaj przez całe lato można uczestniczyć w koncertach i oglądać filmy.
Sierpień jest miesiącem teatru. Na spektakle trzeba zdobyć wejściówki.

Bezpłatne bilety na Danutę W. były szczególnym rarytasem.

• W Internecie rozeszły się przez około dziesięć minut. Nie zdążyłam.
• W Centrum Informacji Miejskiej można było liczyć na łut szczęścia. Godzinę przed otwarciem gigantyczna kolejka liczyła około stu osób. Podobno pierwsi przyszli o siódmej rano.

Nie miałam szczęścia.
Zdjęcie kolejki umieściłam na Instagramie. Udostępniła je @tojajanda. Przeczytałam komentarze. Poznań KOCHA. Potrzeba kultury!

Byłam na spektaklu dzięki pomocy jakuba grzelaka. Tancerza. Mojego sympatycznego ucznia.

Danuta W.

Krystyna Janda

to spektakl, który powstał na podstawie książki: „Marzenia i tajemnice”, Danuty Wałęsy i w opracowaniu Piotra Adamowicza.

• Premiera spektaklu odbyła się w październiku 2012 roku. Najpierw w Gdańsku. Potem w Warszawie.
• Adaptacją, scenografią i wykonaniem zajęła się Krystyna Janda – Człowiek Orkiestra.
• Monodram reżyserował Janusz Zaorski. 

Tytułowa Danuta W. opowiada o swojej rodzinie. O sobie i burzliwej historii Polski. Żona legendarnego przywódcy Solidarności i Prezydenta Polski, przedstawia swoją wersję dziejowych wydarzeń. Poznajemy historię Polski oczami kobiety.

Krystyna Janda. Opowieść o szarej Polsce

Na scenie są dwa krzesła. Stół i kilka misek z jabłkami. Aktorka przygotowuje jabłecznik, który tytułowa Danuta Wałęsa starała się piec w każdą sobotę. Obiera jabłka. Ugniata ciasto. Przygotowaną blachę ze słodkościami, wkłada do piekarnika. Równocześnie zwyczajnie opowiada o swoim życiu. Proste słowa dokumentują obrazy na filmie, w tle sceny.

Wzruszająca, mistrzowsko zagrana rozmowa z widzami przypomina:

• wypadki grudniowe 1970 roku. Strajk w Stoczni Gdańskiej. Protesty w Gdyni, Szczecinie i Elblągu. Pierwsze aresztowanie Lecha Wałęsy,
• Strajk w Stoczni Gdańskiej na czele z Wałęsą i falę strajków 1980 roku. Solidarność. Ludzką życzliwość, która była oczywistością wówczas, a zabrakło jej później,
• postać Jana Pawła II. Jego charyzmę i przywództwo, podczas zmian w Europie Wschodniej lat 80. i 90.
• Stan Wojenny. Internowanie. Roczne odosobnienie Lecha Wałęsy. Godzinę milicyjną. Kartki na jedzenie,
• Pokojową Nagrodę Nobla dla Lecha Wałęsy – 1983 rok, którą odebrała w jego imieniu żona,
• i lata 1990 – 1995. Czas prezydentury męża.
  Poznane w podręcznikach fakty historyczne łatwo się zapomina. Daty i nazwiska z biegiem czasu mylą się i plątają. Suche informacje z kilkoma fotografiami uciekają z pamięci. Brakuje im emocji. Opowieść Danuty Wałęsy jest prawdziwa i przekonywująca. Pozbawiona patosu. Chwilami humorystyczna.
  Fakty historyczne przeplata codzienność kobiety, dla której emocje są najważniejsze.
• pewność spełnionego obowiązku żony i kobiety, po urodzeniu dziecka,
• radość macierzyństwa, najpiękniejszego uczucia,
• poświęcenie dla rodziny. „Nigdy nie myślałam o sobie”,
• całkowite zaufanie mężowi. Przyzwolenie na to, aby decydował o wszystkim,
• lęk przed podsłuchami w domu.
• smutek i przygnębienie podczas internowania męża,
• zdenerwowanie brakiem żywności. Pustymi półkami w sklepach,
• złość gdy dom zamienił się w biuro Solidarności,
• miłość do Jana Pawła II. Czułe wspomnienie osobistych rozmów.

Zatarła się granica pomiędzy Krystyną Jandą, a bohaterką spektaklu. Miałam wrażenie, że jestem na spotkaniu z Danutą Wałęsą, która przyjaźnie, otwarcie, bez wstydu opowiada widowni o swoim życiu, w szarej Polsce. Przejmująca lekcja historii, której nie można zapomnieć.
Pamiętam tamtą rzeczywistość, a jednak teraz czuję i rozumiem lepiej.
Dziękuję Krystynie Jandzie za wielkie emocje teatralnego wieczoru, kobiecej pamięci o przeszłości.