To już nie dla mnie. Słabo znam język angielski. Mam zbyt mało pieniędzy. Może gdybym była młodsza? Nie mam dobrej orientacji w przestrzeni. Ile razy tak mówiłaś/eś? To nieprawda. Możesz pojechać w wymarzone miejsca świata. Bez wymówek. Wystarczy chcieć. Sprawdziłam.
Zbliża się Wasze święto. Dlatego piszę i myślami jestem, tuż obok Was.
W ostatnim liście wspominałam nasze spotkanie. Wspólne wakacje nad morzem. Niezapomniany smak rurek z bitą śmietaną, których wówczas jeszcze nie było w Poznaniu.
Wolny czas lubisz spędzać, leżąc z książką na tapczanie? Kiedy kogoś spotyka coś złego, jesteś i pomagasz. Cierpisz w ukryciu. Z dala od ludzi.
Równo poustawiane książki. Na biurku idealny porządek. Wszystko ma swoje miejsce. Zawsze nienaganni i punktualni. Planują każde swoje działanie, co do minuty. Przygotowani na wszystkie, niespodziewane zmiany.
Każde życie się kończy. Czasem nagle i niespodziewanie. Wsiądasz do samochodu, z głową pełną szalonych pomysłów. Jedna chwila. I wszystko się kończy. Giniesz w wypadku samochodowym. Możesz również zachorować w młodym wieku. Odejść po wieloletniej chorobie.
Szkoła. Małe dzieci ją kochają. Odliczają ostatnie dni wakacji. Niecierpliwie czekają na pierwszy szkolny dzwonek. Z większymi dziećmi bywa różnie. Mają już swoje doświadczenia. Nie zawsze dobre. Duże dzieci pozostawiają w pamięci tylko dobre wspomnienia. O złych zapominają. Wspominają jak było kiedyś, w dzieciństwie.
Komórka jest ze mną zawsze. Bez niej czuję się niepewnie. Czegoś mi brakuje. Kiedy coś jest nie tak z moim telefonem, wpadam w panikę. Raptem sama zaczęła się wyłączać. To były pierwsze symptomy choroby. Potem już było gorzej. Zaniosłam aparat do serwisu. Muszę czekać. I co teraz?
Idę ulicą. Uśmiecham się do siebie. Przyciągam spojrzenia innych. Może śmieję się z żartu opowiadanego mi przez telefon? Bądź wydarzyło się coś nadzwyczajnego? Narodziny syna? Ślub? Wygrana na loterii?
Madryt. Tutaj jest inaczej. Otacza mnie wszechobecny, prawdziwy uśmiech.
Niepełnosprawność. Ciebie nie dotyczy. Odwracasz wzrok? Czasem się litujesz? Nie próbujesz zrozumieć, jak to jest gdy nogi zastępuje wózek?
Na placach zabaw jest kolorowo i czysto. Zniknęła szarość. Oprócz piaskownic są zjeżdżalnie, huśtawki i samochody. Zabawki w kształcie bajkowych postaci i zwierząt. Dzieci przytulają się do kolorowej, uśmiechniętej dżdżownicy.
Ktoś był dla mnie dobry. Dał mi swój czas, wsparcie i rozmowę. Udzielił pomocy. Mądrze poradził. Pomógł rzeczowo lub materialnie. Wówczas za doświadczone dobro, czuję wdzięczność. Pamiętam. Chcę podziękować.
Podczas podróży solo, dalszych lub bliższych, robisz to na co masz ochotę. Nikogo nie udajesz. Doskonale wypoczywa Twój umysł. Jesteś sama ze sobą. Z dala od rzeczywistości. Wówczas łatwiej nazwać swoje potrzeby.
Ciało wysyła niepokojące sygnały. Głowa boli częściej niż zwykle. Budzisz się w nocy, bez przyczyny. Nie wystarczy „odespać”. Wyłączyć komórkę, po wyjściu z pracy. Schować się pod kołdrę. Udawać, że Cię nie ma. Rozładowałaś akumulator. Jesteś zmęczona.
Niektórym chce się pomagać. Myślą o innych. Zwłaszcza tych, którzy najbardziej potrzebują wsparcia. Dobro krąży. Dane innym, wraca do Ciebie w nieoczekiwanym momencie. Wówczas, kiedy Ty jesteś potrzebującym.